ความเป็นมาของวัด

          วัดนี้เป็นวัดโบราณ  สร้างขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ.๒๓๐๐ (ตามหลักฐานที่กรมศิลปากรได้มาสำรวจหลักฐานทางศิลปวัฒนธรรม) ไม่ทราบนามและประวัติผู้สร้าง แต่เดิมมีนามเรียกกันว่า "วัดสองพี่น้อง" สันนิษฐานว่าสองคนพี่น้องสร้างวัดนี้ วัดนี้เดิมทีเดียว  พื้นเพเป็นวัดในสวน  มีต้นตะเคียน ต้นสะตือ ต้นสะบ้า ต้นยาง และต้นโพธิ์ใหญ่ ขนาด ๒-๓ คนโอบ และมีพรรณพฤกษาชาติต่าง ๆ เช่น สารภี พิกุล กระดังงา เป็นต้น  ในวัดจึงมีบรรยากาศ ร่มรื่น ครึ้ม สงัด สงบ และมีลำคลองสายหนึ่งซึ่งมีปากคลองแยกจากแม่น้ำเจ้าพระยาตรงวัดแก้วฟ้าจุฬามณี ด้านเหนือ ลำคลองผ่านวัดนี้ไปจนถึงวัดไผ่ตันและวัดลาดพร้าวและต่อ ๆ ไปอีก  คลองนี้เรียกว่า คลองบางซื่อ มีศาลาท่าน้ำของวัดนี้ตั้งอยู่ริมคลองเป็นระยะ ๆ ประมาณ ๔ หลัง การคมนาคมอาศัยเรือสัญจรไปมาในลำคลองนี้เป็นเส้นทางสำคัญ  หรือไม่ก็เดินด้วยเท้า ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๕ ทรงโปรดเกล้า ฯ ให้ขุดคลองเปรมประชากร ตั้งต้นจากคลองผดุงกรุงเกษมตรงวัดโสมนัสฯ ผ่านคลองบางซื่อไปทะลุแม่น้ำที่ตำบลเกาะใหญ่แขวงกรุงเก่า ตรงที่คลองเปรมประชากรตัดกับคลองบางซื่อนั้นจึงเป็น ๔ แยก ต่อมาทรงโปรดเกล้า ฯ ให้ขุดคลองประปาอีก  คลองประปานั้นจะต้องผ่านคลองเปรม ฯ และคลองบางซื่อ จำเป็นต้องทำท่อน้ำคลองประปาลอดใต้คลองเปรม ฯ แล้วขุดคลองบางซื่อใหม่เหนือคลองประปา  ขนานกันไปจรดคลองบางซื่อตรงที่คลองประปาตัดผ่านไป เป็นเหตุให้คลองงตัน เรือผ่านไปไม่ได้ตลอด  ประกอบกับบริษัทปูนซีเมนต์ได้ตัดถนนจากบริษัทมาเชื่อมถนนหลวงตรงสี่แยกสะพานแดง ถนนสายนี้เกิดขึ้นด้วยกำลังของพ่อค้า จึงชื่อถนนเตชะวณิช และตัดผ่านหน้าวัดไปด้วย ทางวัดจึงใช้ถนนนี้เป็นเส้นทางคมนาคมในโอกาสต่อมา  เรื่องถนนเตชะวณิชนี้ หลักฐานบางแห่งกล่าวว่า พระอนุวัตรราชนิยม (แต้ย้ง หรือ ยี่กอฮง) ขุนบาลหวยคนสุดท้ายเป็นผู้สร้าง ซึ่งน่าเชื่อว่าเป็นไปได้ เพราะชื่อถนนก็คือนามสกุลพระราชทานของท่านผู้นี้ และมีสิ่งอื่น ๆ อีกที่เป็นความหมายในราชทินนาม เช่น สะพานนิยมนฤนารถ ข้ามคลองบางซื่อเก่า  โรงเรียนอนุวัตรศึกษาคาร  ซึ่งอยู่ในเขตวัด และต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นโรงเรียนมัธยมวัดสะพานสูง  และต่อมาได้โอนให้เป็นโรงเรียนประชาบาล  ซึ่งเปลี่ยนมาเป็นโรงเรียนเทศบาล และโรงเรียนกรุงเทพมหานครในปัจจุบัน

          ที่วัดนี้ได้เคยเป็นที่ตั้งอำเภอบางซื่อ และสถานีตำรวจบางซื่อในพื้นที่ของวัดกับมีโรงเรียนสอนหนังสือไทยของรัฐบาล  แต่ไม่มีตัวอาคารโดยเฉพาะต้องอาศัยศาลาการเปรียญเป็นสถานที่เรียนและสร้างโรงเรียนอนุวัตรศึกษาคารขึ้นภายหลัง  ต่อมาที่ว่าการอำเภอ และสถานีตำรวจย้ายออกไปตั้งที่ใกล้สถานีรถไฟบางซื่อ และโรงเรียนมัธยมในวัดได้ย้ายไปเป็นโรงเรียนโยธินบูรณะตัวอาคารโรงเรียนโอนเป็นโรงเรียนประชาบาล  แผนภูมิของวัดก็เปลี่ยนแปลงไปตามเหตุการณ์  ดังปรากฏตามที่เห็นอยู่ในปัจจุบันนี้

          ส่วนชื่อวัดเท่าที่ได้ฟังมา  เรียกวัดสองพี่น้อง เพราะมีสองพี่น้องเป็นผู้สร้าง

          เรียกว่าวัดสี่แยก  เพราะวัดตั้งอยู่ตรงบริเวณคลองบางซื่อกับคลองเปรมประชากรตัดผ่านกันเป็นสี่แยก

          เรียกว่าวัดสะพานสูง เข้าใจว่าสะพานข้ามคลองบางซื่อตรงบริเวณวัดคงจะสูง  จึงเรียกวัดสะพานสูงตามลักษณะของสะพาน เรื่องนี้เคยได้ทราบจากผู้มีอายุในย่านบางซื่อที่พอเชื่อถือได้ผู้หนึ่งเล่าว่า  พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า ฯ รัชกาลที่ ๕ เคยเสร็จมาที่วัดนี้  ทรงตรัสถามถึงชื่อวัด แล้วตรัสว่า วัดนี้มีสะพานสูงเป็นเครื่องหมาย  ควรชื่อวัดสะพานสูง  จึงเรียกวัดสะพานสูงตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา  เรื่องนี้มีเหตุผล  เพราะมีวัตถุพยานที่พระราชทานไว้ยังปรากฏอยู่ดังจะกล่าวต่อไป